I’m a Cyborg but that's OK

Σκοπός της ζωής είναι... να είσαι!
Να μη χάνεις την ελπίδα σου,
να τρως το φαγητό σου
και να ζεις γενναία και υπερήφανα τη ζωή σου!
PARK Chan-Wook

ο PARK Chan-Wook εξηγεί ότι ήθελε πλέον να γυρίσει μία ταινία που η κόρη του θα μπορούσε να δει με τις φίλες της και να γελάσουν.
ο ευφάνταστος σκηνοθέτης είχε δει σε όνειρο, σφαίρες που έβγαιναν από το σώμα μίας κοπέλας... και κάπως έτσι γεννήθηκε η ηρωίδα - cyborg
ο ίδιος χαρακτηρίζει την ταινία του μία ιστορία αγάπης γιατί «οι δύο πρωταγωνιστές ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ ο ένας τον κόσμο του άλλου και πιστεύουν σε αυτόν. Δεν είναι ότι μέσα από τη θεραπεία τους καταλαβαίνουν τον κόσμο και τον κάνουν δικό τους, αλλά επειδή αγαπούν ο ένας τον άλλον, μπορούν να το πετύχουν. Ένα θαύμα που μόνο η αγάπη μπορεί να κάνει.»
σε συνέντευξή του, αναφέρει τον Philip K. Dick ως μία από τις λογοτεχνικές του επιρροές χαρακτηρίζοντας το I’m a Cyborg κατά κάποιο τρόπο αντιστροφή του Blade Runner
η σκηνή με το ουράνιο τόξο είναι εμπνευσμένη από έργο του Δανού φωτογράφου Ed vab der Elsken, στην οποία απεικονίζεται ένας κάμπος και στο βάθος ένα γυμνό ζευγάρι να κάνει έρωτα.
η Su-jeong Lim στην ταινία ζυγίζει μόλις 39 κιλά!
στο ρόλο του Il-soon είναι ο διεθνής μουσικός αστέρας Rain, ο οποίος ψηφίστηκε από αναγνώστες του περιοδικού TIME ως το πιο δυναμικό πρόσωπο του 2007

MANHATTAN

O σαραντάχρονος Isaac χωρίζει την γυναίκα του, Jill, η οποία συζεί τώρα με μία άλλη γυναίκα, την Connie, και ετοιμάζεται να εκδώσει όλες τις πικάντικες ερωτικές λεπτομέρειες του αποτυχημένου γάμου της. Ο καλύτερος φίλος του Isaac, o Yale, απατά την σύζυγό του, Emily, με την διανοούμενη Mary, για την οποία ο Isaac θα χωρίσει την δεκαεπτάχρονη ερωμένη του, Tracy. Ο έρωτας του Isaac και της Mary θα έρθει με το ξημέρωμα, σε ένα παγκάκι κάτω από την γέφυρα του Manhattan. Για λίγες στιγμές, ο αιώνιος νεοϋορκέζος flaneur θα βρει συντροφιά στις μοναχικές περιπλανήσεις του.

"Η Νέα Υόρκη του Woody Allen χαρακτηρίζεται από μία ιδιόμορφη γεωγραφία", είχε γραφτεί πριν μερικές δεκαετίες, όταν ο επιτυχημένος τότε stand-up comedian και κωμωδιογράφος, αποκρινόταν ακόμα στο όνομα Allan Stewart Konigsberg και αναζητούσε την προσωπική του σκηνοθετική σφραγίδα κυρίως μέσα από ταραχώδη projects. Ο Allen έπλασε την κινηματογραφική του περσόνα το ίδιο "αυθόρμητα", αλλά και το ίδιο μεθοδευμένα, με τον τρόπο που ο Chaplin δημιούργησε τον Αλήτη

Ο ΓΙΟΣ ΤΟΥ ΤΣΑΡΛΥ

Σκηνοθέτης: Κάρολος Ζωναράς

Ηθοποιοί: Νεκτάριος Παπαλεξίου, Φαίδων Γεωργίτσης, Katia O’Wallis, Γιώργος Γιαννόπουλος, Κώστας Βουτσάς

Η ιστορία διαδραματίζεται σ’ ένα λιμάνι που ελέγχει ο αιμοβόρος Τσάρλυ και η συμμορία του. Σε διαρκή πόλεμο με την αντιμαχόμενη ομάδα του Big John, μεγαλοέμπορου ναρκωτικών, ο Τσάρλυ διευθύνει κι ένα νυχτερινό κέντρο, το Free, στο οποίο η λατρεμένη του Joy εμφανίζεται κάθε βράδυ. Δύο πράγματα απεχθάνεται ο αιμοβόρος Τσάρλυ: τα ναρκωτικά και την ομοφυλοφιλία. Όμως και τα δύο είναι μέρος της ζωής του. Η λατρεμένη του Τζόι, που κάθε βράδυ τραγουδάει στο μαγαζί του, είναι τοξικομανής, και ο Τόνης, το δεξί του χέρι, τα έχει με μια τραβεστί, την Αμάντα, που μαζί με κάποιες άλλες, κάνει πιάτσα στο λιμάνι, όπου ένας νεαρός ρακένδυτος, βρόμικος σαν να έχει βγει απ’ τα σκουπίδια, περιφέρεται άσκοπα κάθε βράδυ. Οι τραβεστί τον βαφτίζουν «ο γιος του Τσάρλυ», κι αυτό εξαιτίας μιας φήμης, σύμφωνα με την οποία, η Τζόι, όταν ήταν ακόμη κοριτσάκι στην Αμερική, έγκυος από τον Τσάρλυ, έφερε στον κόσμο ένα αγοράκι, το οποίο αυτός, εξαιτίας της αρρωστημένης του ζήλιας, το πήρε και το πέταξε στα σκουπίδια. Μια σειρά από εξαιρετικές συγκυρίες θα χτίσουν την υποθετική αυτή ταυτότητα του νεαρού, μέχρι που στο τέλος ο ίδιος θα την επαληθεύσει και με τρόπο φροϋδικό: σκοτώνοντας τον υποτιθέμενο πατέρα του και κάνοντας έρωτα με την υποτιθέμενη μητέρα του.

ΤΟ TRAILER ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ

ΙΣΟΒΙΤΕΣ

ΤΗΝ ΤΡΊΤΗ 14 ΙΟΥΛΙΟΥ ΣΤΙΣ 21:00 Η ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΣΑΛΑΜΙΝΑΣ ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟ ΣΙΝΕ ΣΕΛΗΝΗ , ΘΑ ΠΡΟΒΑΛΕΙ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ"ΙΣΟΒΙΤΕΣ"
ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΘΑ ΠΑΡΕΥΡΕΘΕΙ ΚΑΙ Ο ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ, ΘΟΔΩΡΟΣ ΜΑΡΑΓΚΟΣ


Υπάρχει κι ένας στην κοινωνία που ζούμε, ο οποίος, έχει αγανακτήσει για το χάλι της και δεν αντέχει άλλο. Αποφασίζει να κλειστεί στις φυλακές ως εθελοντής ισοβίτης για να αποδείξει ότι είναι καλλίτερα εκεί μέσα παρά έξω. Υπάρχει όμως κι ένας άλλος, ο οποίος δεν μπορεί να μείνει ούτε ένα δευτερόλεπτο φυλακισμένος κι επιχειρεί να δραπετεύσει. Αλλά για να μπορέσει να βγει έξω, πρέπει πρώτα να αποδείξει γιατί αξίζει η ελευθερία του.


Σημείωμα σκηνοθέτη/Director’s Note

Το χιούμορ χωρίζει την Ελλάδα στα δύο. Σε αυτούς που έχουν χιούμορ και σε αυτούς που δεν έχουν. Η εξουσία, η κυβέρνηση, οι πολιτικοί, η εκκλησία, οι παπάδες, οι παντός είδους δογματικοί, η αστυνομία, τα ματ, δεν έχουν ίχνος χιούμορ. Αγέλαστοι, με βλοσυρό ύφος, αντιμετωπίζουν με βία και καταστολή την εξεγερμένη νεολαία που αγωνίζεται για τα οράματά της, για τον πολιτισμό, για μια καλλίτερη ζωή. Τα νέα παιδιά, η άλλη πλευρά, διαδηλώνουν με τραγούδια, γελάνε, φωνάζουν εμπνευσμένα χιουμοριστικά συνθήματα, σατιρίζουν τους αγέλαστους και δίνουν τριαντάφυλλα στους αστυνομικούς που κοιτάζουν αυτά τα παιδιά, με φονικό μίσος, πριν τα ψεκάσουν με χημικά και τα χτυπήσουν αδίστακτα.
Για μένα το χιούμορ είναι ό,τι πιο υγιές και επαναστατικό υπάρχει σήμερα, σε αυτήν την άθλια χώρα που ζούμε. Γελοιοποιεί την εξουσία, γι’ αυτό και είναι υπό διωγμόν.
Όλες μου τις ταινίες τις διαπερνάει το χιούμορ. Σ’ αυτήν την ταινία μου, τους Ισοβίτες, το χιούμορ δεν αποτελεί μόνο στοιχείο διασκέδασης, αλλά είναι η ουσία και το νόημα του έργου. Στην ταινία αυτή καταπιάνομαι με την ελευθερία του ανθρώπου και την προσωπική ευθύνη του καθενός μας, απέναντι σε όσα συμβαίνουν γύρω μας. Το χιούμορ εδώ είναι άρρηκτα δεμένο με το περιεχόμενο της ελευθερίας που αναζητούν οι ήρωές μου.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΖΟΥΜΑΣ

Η Κινηματογραφική Λέσχη Σαλαμίνας και οι Εκδόσεις Καστανιώτη σας προσκαλούν στη παρουσίαση του νέου βιβλίου του Κωνσταντίνου Τζούμα " Complete Unknown "

Τη Παρασκευή 12 Ιουνίου 2009 και ώρα 9:00 μ.μ στο προαύλιο χώρο του Δημαρχείου Αμπελακίων.

Ο συγγραφέας θα συνομιλήσει με τους αναγνώστες και θα υπογράψει τα βιβλία του.

CONTROL

ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 22 ΜΑΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 24 ΜΑΙΟΥ ΚΑΙ ΩΡΑ 21:00 ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ Δ. ΜΠΟΓΡΗ Η ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΣΑΛΑΜΙΝΑΣ ΘΑ ΠΡΟΒΑΛΕΙ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ "CONTROL"

ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΜΕΤΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΠΡΟΒΟΛΗΣ ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΠΑΡΤΥ ΣΤΗΝ "ΟΥΤΟΠΙΑ"
ΜΕ ΗΧΟΥΣ ΒΓΑΛΜΕΝΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ROCK ΣΚΗΝΗ ΤΟΥ 80΄

Απ' το Macclesfield της Αγγλίας εν έτει 1974 ως την αυτοχειρία του ηγέτη τους Ian Curtis (Sam Riley) το Μάιο του '80, παρακολουθούμε τη σύντομη αλλά όχι λησμονημένη ιστορία των Joy Division. Με επίκεντρο το τραγικό κεντρικό πρόσωπο και φωνή του group, τις επιληπτικές του κρίσεις, το γάμο με τη Deborah Curtis (Samantha Morton) σε ηλικία μόλις 21 ετών και τη γέννηση της κόρης τους, τον έρωτά του με την Annik Honore (Alexandra Maria Lara), γινόμαστε μάρτυρες όλων των λόγων που συνέβαλαν ώστε ένα συγκρότημα με μόλις δύο albums στο ενεργητικό του να βάλει το δικό του ξεχωριστό λιθαράκι στην ιστορία της rock και δη της ανυπέρβλητης βρετανικής σκηνής.

Μ' ένα γεμάτο βιογραφικό στον τομέα των video-clips και έχοντας συνεργαστεί με συγκροτήματα του βεληνεκούς των Depeche Mode, Metallica και Nirvana, ο Ολλανδός Anton Corbijn αποφάσισε να σκηνοθετήσει την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία με θέμα τη - χρονικά καθορισμένη από την πορεία των Joy Division - βιογραφία του Ian Curtis, ενός προικισμένου μα και φρικαρισμένου παιδιού που σε ηλικία 23 ετών προέβη στο απονενοημένο διάβημα. Είναι γνωστό πως η rock μουσική έχει έναν απόκοσμο τρόπο να φιλοξενεί στο πάνθεον τα παιδιά της, διατηρώντας έναν μαύρο κατάλογο από θανάτους που εξασφαλίζουν σε ούτως ή άλλως σπουδαίους αρτίστες και μπάντες μία τεθλιμμένη, θα λέγαμε, αθανασία.

Βασισμένο στην αυτοβιογραφία της γυναίκας του, το «Control» χαρακτηρίζεται έντονα από την επικεντρωμένη ματιά στην πορεία της σύντομης διάρκειας μουσική ωρίμανση του Curtis, στο διαταραγμένο ψυχισμό του αλλά και τις προσωπικές επιλογές της ζωής τους. Παρά την όποια πικρία που υποδόρια βγαίνει για τη σχέση του με την Annik, η αυτομεμψία της κ.Curtis είναι εμφανής, κάτι που αποδίδεται κι από το παίξιμο της Samantha Morton. Περισσότερο όμως έχουμε να κάνουμε με μία ταινία για τον Curtis των Joy Division παρά για το ίδιο το group. Είναι δε ανατριχιαστική η ομοιότητα του Riley με τον αληθινό ηγέτη των J.D. χωρίς αυτό να συνεπάγεται πως επαφίεται σε αυτή την ευτυχή συγκυρία, ερμηνεύοντας με ψυχεδελικό πάθος και νεύρο κι έχοντας δουλέψει πολύ στον τομέα της κινησιολογίας του χαρακτήρα του.

Η λαμπερά ασπρόμαυρη φωτογραφία αναδεικνύει τα χαρακτηριστικά του βρετανικού πλαισίου στο οποίο μεγαλούργησαν τόσα και τόσα θρυλικά συγκροτήματα, ενώ πριμοδοτείται με τον τρόπο αυτό κι ο υπερθεματισμός της φήμης των Joy Division και του αρχηγού τους προσδίδοντας έναν τόνο αθανασίας και κλασικότητας. Σε αρκετά σημεία όμως ο Corbijn δανείζεται εξπρεσιονιστικά στοιχεία, παίζοντας με τις σκιές και τις έντονες φωτοσκιάσεις. Επιχειρείται επίσης μία διασύνδεση της μουσικής των J.D. με σπουδαίους καλλιτέχνες και σχήματα τις εποχής των οποίων επιτυχίες ακούγονται εδώ, όπως του David Bowie, του Iggy Pop, των Sex Pistols και των New Order. Ένα ενδιαφέρον στοιχείο της φιλοσοφίας του Curtis σχετικά με το «Control» είναι η αποφυγή τεχνικών σε εφέ και μοντάζ που θα απέδιδαν οπτικά και πεζά τον διαταραγμένο ψυχικό κόσμο του ήρωα. Προτιμά δηλαδή την κάμερά του να τη στρέψει στον Curtis ακολουθώντας τον από απόσταση αναπνοής παρά να εισβάλει βέβηλα κι αυθαίρετα μέσα του επινοώντας απαντήσεις για το τραγικό του τέλος, μία επιλογή που την βρίσκω ιδιαιτέρως ώριμη και που δείχνει πως ο Corbijn θαυμάζει αγνά τον ήρωά του τόσο που να μην μπει καν σε διαδικασία διαπραγμάτευσης του απόρρητου της ψυχής του. Παρόλα αυτά, μία ταινία βιογραφική ταινία εμπεριέχει έντονα και το στοιχείο της υποκειμενικότητας τόσο του δημιουργού όσο και του θεατή. Η αποδοχή της επομένως εν πολλοίς έχει να κάνει με την εικόνα που έχει προσχηματιστεί πολύ πριν τη θέαση. Πέραν όμως των όποιων ενστάσεων, το «Control» πείθει, ξεσηκώνει και συγκινεί με την ανθρωπιστική του πτυχή που τοποθετεί το προσωπικό ανείπωτο δράμα του μοναχικού καβαλάρη Curtis πάνω από την καριέρα και την υστεροφημία.
Νεκτάριος Σάκκας www.CinemaNews.gr

Η Σιωπή της Λόρνα των αδερφών Νταρντέν

Σκηνοθεσία: Jean-Pierre & Luc Dardenne
Σενάριο: Jean-Pierre & Luc Dardenne
Παίζουν: Αrta Dobroshi, (Lorna)
Jérémie Renier, Fabrizio Rongione, Alban Ukaj, Morgan Marinne, Olivier Gourmet
Διάρκεια: 105΄
Γλώσσα: Γαλλικά, Αλβανικά, Ρώσικα
Παραγωγή: Archipel 35, Les Films du Fleuve, Arte France Cinéma, Lucky Red (IT), RTBF
Διεθνής εκμετάλλευση: Celluloid Dreams
Βραβεία / διακρίσεις:
Βραβείο Lux του Ευρωπαικού Κοινοβουλίου 2008
Βραβείο καλύτερου σεναρίου στο 61ο Φεστιβάλ των Καννών
Συμμετοχή του Βελγίου στο επίσημο διαγωνιστικό τμήμα στο 61ο Φεστιβάλ των Καννών
Σύνοψη:
Η Λόρνα είναι μια μετανάστρια από την Αλβανία που ζει στη Λιέγη. Ονειρεύεται να ανοίξει κάποια μέρα ένα μαγαζί με τον άντρα που αγαπάει. Ο μόνος τρόπος για να μαζέψει τα απαραίτητα χαρτιά είναι ένας λευκός γάμος. Κάπως έτσι, χτυπά την πόρτα ενός μαφιόζου της περιοχής που στήνει ένα σχέδιο: Η Λόρνα παντρεύεται τον Κλωντύ, ένα νεαρό ναρκομανή που δέχτηκε το γάμο για να κερδίσει κάποια χρήματα, δεν ξέρει όμως πως αυτός αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου. Η Λόρνα έχει συμφωνήσει στο να κρατήσει το στόμα της κλειστό όταν η Μαφία της περιοχής θα σκηνοθετήσει το θάνατο του Κλωντύ και στο να παντρευτεί ξανά ένα Ρώσο αρχιμαφιόζο που θέλει κι αυτός με τη σειρά του να αποκτήσει τη βελγική υπηκοότητα. Τα πράγματα όμως δεν πάνε σύμφωνα με το σχέδιο. Ο Κλωντύ σιγά σιγά εκδηλώνει την επιθυμία του να αποτοξινωθεί και η Λόρνα, που ήδη βασανίζεται από ενοχές, προθυμοποιείται να τον βοηθήσει και σιγά σιγά μεταστρέφεται, ακόμα και όταν η κατάσταση φαίνεται να ξεφεύγει από τον έλεγχό της.
Βιογραφικό των σκηνοθετών
Οι αδερφοί Jean-Pierre και Luc Dardenne γεννήθηκαν στην επαρχία της Λιέγης του Βελγίου. Πέρασαν τα παιδικά τους χρόνια στο Seraing, μια κωμόπολη κοντά στην πόλη της Λιέγης. Ο Jean-Pierre, που γεννήθηκε στις 21 Απριλίου του 1951 σπούδασε θέατρο, ενώ ο Luc, γεννημένος στις 20 Μαρτίου του 1954 σπούδασε φιλοσοφία. Τη δεκαετία του '70 ξεκίνησαν την παραγωγή ντοκιμαντέρ, που διαπραγματεύονταν θέματα κοινωνικού - ιστορικού ενδιαφέροντος: η επανάσταση των Πολωνών, η Αντίσταση των Βέλγων κατά τη διάρκεια του Β'.Π.Π., η γενική απεργία του 1960... Το 1975 ίδρυσαν τη δική τους εταιρεία παραγωγής Derives, που στήριξε την παραγωγή εξήντα συνολικά ταινιών τεκμηρίωσης.( Ντοκιμαντέρ) Το 1987 στρέφονται στη μυθοπλασία. Η πρώτη τους ταινία είναι το Falsch, ενώ πέντε χρόνια αργότερα ακολουθεί το «Je pense a vous». Η αναγνώριση όμως έρχεται το 1996, με την ταινία «La promesse» (μεταφράστηκε στα ελληνικά ως «Η υπόσχεση»). Εν τω μεταξύ, ιδρύουν μια νέα εταιρία παραγωγής με το όνομα «Les films du Fleuve» Το 1998, η «Ροζέττα» τους κερδίζει το Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες και χρίζεται η πρώτη βελγική ταινία που το καταφέρνει αυτό (μάλιστα η πρωταγωνίστριά τους, Emilie Dequenne, που έκανε την παρθενική της εμφάνιση σε ταινία, κέρδισε το βραβείο A! Γυναικείου ρόλου για την ερμηνεία της). Το 2002 γυρίζουν το «Le fils» (μεταφράστηκε στα ελληνικά ως «Ο γιος»), άλλο ένα δράμα για τη ζωή των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων στην επαρχία του Βελγίου, που διακρίθηκε και πάλι στις Κάννες με το βραβείο του καλύτερου ηθοποιού για τον Olivier Gourmet. Το 2005, η ταινία τους «L' enfant» (μεταφράστηκε στα ελληνικά ως «Ο γιος») κέρδισε το Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών,
Η δήλωση των σκηνοθετών:
«Είναι μια ταινία για μια νέα γυναίκα που έχει κάθε λόγο να είναι απελπισμένη, κι όμως συνεχίζει να πιστεύει πως όλα είναι πιθανά. Διατηρεί μια θρησκευτική πίστη απέναντι σε όλα τα πράγματα, ακόμα και αν ο Θεός είναι νεκρός. Πώς μπορεί μια γυναίκα που δεν πιστεύει στο Θεό να πιστεύει πως όλα είναι πιθανά; Από πού πηγάζει αυτή η τρελή ελπίδα; Είναι παράξενη, είναι πέρα από το συνηθισμένο. Ένας χαρακτήρας μυθοπλασίας πάντα κολυμπάει κόντρα στο ρεύμα.
[...] Τη Λόρνα την παίζει η Άρτα Ντομπρόσι. Ένας από τους βοηθούς μας ανέλαβε να ξεκινήσει μια οντισιόν για εκατό ηθοποιούς, επαγγελματίες και μη, στην Πρίστινα, τα Σκόπια και τα Τίρανα. Την είχαμε δει σε μια Αλβανική ταινία δύο εβδομάδες νωρίτερα. Πήγαμε να τη βρούμε στο Σεράγεβο, όπου ζούσε, και την τραβήξαμε με μίνι DV για μια ολόκληρη μέρα. Την τραβούσαμε ενώ περπατούσε, ενώ έτρεχε, ενώ τραγουδούσε, και τη βάλαμε να παίξει και σκηνές παρεμφερείς με αυτές της ταινίας. Στη συνέχεια, ήρθε στη Λιέγη και την κινηματογραφήσαμε να παίζει με τους Ζερεμί Ρενιέ και Φαμπρίτσιο Ροντζιόνε. 'Ήταν απίστευτα όμορφη και φυσική. Το απόγευμα, λίγο πριν μπει στο αεροπλάνο για το Σεράγεβο, της είπαμε πως την έχουμε επιλέξει για το ρόλο της Λόρνα, και πως θα έπρεπε να ξαναγυρίσει στο Βέλγιο λίγους μήνες πριν από τα γυρίσματα για τις πρόβες και για να μάθει γαλλικά. [...] Πέρα από τη δραματική πτυχή της ιστορίας, η ταινία έχει και μια αισθαντικότητα που τη χρωστάμε στην Άρτα. Το πρόσωπό της, η φωνή της, ο τρόπος που κινείται, η προφορά με την οποία μιλά γαλλικά... Θα φταίει βέβαια και η δική μας κάμερα που βλέπει έτσι τα πράγματα, γιατί η ταινία μιλά επίσης και για μια ερωτική ιστορία.

Zoo Story

Η Κινηματογραφική Λέσχη Σαλαμίνας παρουσιάζει:

ΤΟ «ZOO STORY» ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ

Η «Ιστορία Ζωολογικού Κήπου» είναι το πρώτο θεατρικό έργο του αμερικανού συγγραφέα Έντουαρτ Άλμπυ. Πρωταγωνιστές είναι ο Τζέρυ και ο Πίτερ. Ή αν θέλετε πρωταγωνιστές είναι η μοναξιά, η απόγνωση, η περιθωριοποίηση, η οργή από την μια και η αποχαύνωση, η ψυχική αποστείρωση, η διαλυμένη προσωπικότητα, η ποδοπατημένη αξιοπρέπεια από την άλλη.

Εκτυλίσσεται σε ένα παγκάκι στο Σέντραλ Παρκ της Νέας Υόρκης το 1958. Σήμερα, πενήντα περίπου χρόνια μετά, θα μπορούσε να εκτυλίσσεται σε ένα παγκάκι οποιασδήποτε μεγάλης πόλης, σε οποιαδήποτε χώρα. Με πρωταγωνιστές τους απολυμένους του Λονδρέζικου Σίτι, τους πρώην γιάπις της Γουόλ Στριτ, τους αστέγους του Παρισιού, τους Γερμανούς μεταλλεργάτες που πετάγονται στο δρόμο, τους ανέργους από τα κλειστά εργοστάσια της Β. Ελλάδας, τα πρεζάκια της πλατείας Ομονοίας, τους μετανάστες παντού…

Μοίρα; Πεπρωμένο; Φυσικό φαινόμενο; Τίποτα από αυτά. Είναι το παρόν και το μέλλον(;) ενός συστήματος που μας θέλει κομπάρσους. Που για να κυριαρχεί, επιχειρεί να μας ελέγχει και να διαμορφώνει την «κοινή γνώμη» μέσω της τηλεόρασης και των ΜΜΕ. Nα μας παραπλανά, πως για την πρόσφατη κρίση του, όλοι φταίμε κι όλοι πρέπει να πληρώσουμε. Να μας φοβίζει με την τρομοκρατία της απόλυσης, τις κάμερες και την κρατική καταστολή. Να μας ευνουχίζει πνευματικά σερβίροντας μέσω του λάιφ-στάιλ τα ιδεολογήματα της εξατομικοποίησης, του καταναλωτισμού, του ωχαδερφισμού. Που για να επιβιώνει μας θέλει αποξενωμένους, αντίπαλους, εχθρούς, ντόπιος εναντίον μετανάστη, άνεργος εναντίον εργαζόμενου, άντρας εναντίον γυναίκας, χριστιανός εναντίον μουσουλμάνου, ετεροφυλόφιλος εναντίον ομοφυλόφιλου, «καθώς πρέπει» εναντίον «διαφορετικού». Μας θέλει χωρισμένους σε κλουβιά, σαν τα άγρια ζώα του ζωολογικού κήπου… Στο έδαφος αυτό φυτρώνει η ανυπαρξία διαπροσωπικών σχέσεων, η αδράνεια κι η αδιαφορία απέναντι στο συνάνθρωπο, στον εαυτό μας, στη φύση.

Οπότε; Παντοδυναμία; Απόλυτος έλεγχος; Ολική κυριαρχία; Όχι!! Γιατί το σύστημα είναι γεμάτο αντιφάσεις. Γιατί παρόλα αυτά, πολλοί δραπετεύουν από τα κλουβιά τους. Είναι τότε που «Η Γη Τρέμει», για να θυμηθούμε την ομώνυμη ταινία του Λ. Βισκόντι. Όπως πρόσφατα με τα εκατομμύρια των Γάλλων απεργών, με τις ανατροπές στην Λατινική Αμερική, με τους χιλιάδες οργισμένους διαδηλωτές στο Λονδίνο ενάντια στους G20, με την εξέγερση της ελληνικής νεολαίας το Δεκέμβρη. Κι η διέξοδος; Η λύση; Είναι στον κόσμο να την βρει. Προϋπόθεση όμως για οποιαδήποτε αλλαγή είναι η συλλογικότητα. Μια συλλογικότητα που στα απλά της βήματα επιτυγχάνεται ακόμα και με την δράση κινηματογραφικών, θεατρικών και πολιτιστικών ομάδων. Κι είναι κάτι που έλειπε από τον κόσμο του Τζέρυ και του Πίτερ. Ας φροντίσουμε να μην λείπει από μας…

THE WRESTLER

Η Κινηματογραφική Λέσχη Σαλαμίνας σας προσκαλεί στη βραβευμένη με ΧΡΥΣΟ ΛΙΟΝΤΑΡΙ ΣΤΗ ΒΕΝΕΤΙΑ, ΔΥΟ ΧΡΥΣΕΣ ΣΦΑΙΡΕΣ ΚΑΙ ΔΥΟ ΟΣΚΑΡΙΚΕΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΕΣ ταινία "Ο ΠΑΛΑΙΣΤΗΣ" του D.ARONOFSKY τη Παρασκευή 10/04/2009 και Σάββατο 11/04/2009 στις 21:00 στην αίθουσα
Δ.Μπόγρη στο Δημαρχείο Σαλαμίνας.



"Ο ΑΡΟΝΟΦΣΚΙ ΣΥΝΑΝΤΑ ΤΗ ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΗ ΩΡΙΜΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Ο ΜΙΚΙ ΡΟΥΡΚ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ, Σ' ΕΝΑ ΧΑΜΗΛΩΝ ΤΟΝΩΝ, ΜΙΚΡΗΣ ΕΜΒΕΛΕΙΑΣ, ΑΛΛΑ ΜΕΓΑΛΗΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗΣ ΑΞΙΑΣ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΟ ΔΡΑΜΑ.." ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ


"Mε μία από τις κορυφαίες ταινίες της χειμερινής σεζόν εγκαινιάζεται ο κινηματογραφικός Φεβρουάριος, το δράμα του Nτάρεν Aρονόφσκι «O παλαιστής», που αφού απέσπασε τον Xρυσό Λέοντα στο περασμένο Φεστιβάλ Bενετίας, διεκδικεί τώρα δύο Oσκαρ -α' ανδρικού ρόλου για τον Mίκι Pουρκ και β' γυναικείου για τη Mαρίζα Tομέι." ΕΘΝΟΣ


"Αν από τη φετινή αμερικανική σοδειά υπάρχει μια αξεπέραστη ερμηνεία, αυτή είναι του Μίκι Ρουρκ στον «Παλαιστή». Ερμηνεία σωματική όπως και η ιστορία η ανατριχιαστική.
Ίνδαλμα πέτσινο, όπως η πλαστική Αμερική. Μια στιγμή δόξας με αμοιβή το μεροκάματο του τρόμου. Αμ πώς αλλιώς ο Μάρλον Μπράντο θα νεκραναστηθεί! ....." ΔΑΝΙΚΑΣ - ΝΕΑ


"Με ένα γρήγορο, νευρώδες στιλ, με εικόνες ωμές, συχνά αφόρητα βίαιες, χορογραφημένες με δεξιοτεχνία, με λεπτομέρεια στην καταγραφή του κοινωνικού περίγυρου, μαζί και του κόσμου των παλαιστών, με ερμηνείες εξαιρετικές τόσο από τον Μίκι Ρουρκ, σπαραχτικό στον ρόλο του βασανισμένου, αλλά πάντα αυθεντικού «Κριού», πολύ κοντά στα δικά του προσωπικά βάσανα (ερμηνεία ανάμεσα στα φαβορί των φετινών Οσκαρ), όσο κι από τους υπόλοιπους ηθοποιούς (μαζί και της Μαρίζα Τομέι στον ρόλο μιας στριπτιζέζ που κάνει παρέα στον Ράντι), ο Αρονόφσκι έφτιαξε μια δυνατή, συγκλονιστική ταινία, έμμεσο σχόλιο πάνω στην ίδια την Αμερική, τις πνευματικές και άλλες αξίες της και την όλη πορεία της." Ν.Φ.ΜΙΚΕΛΙΔΗΣ - ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Λογοτεχνική Βραδιά.

Η Κινηματογραφική Λέσχη Σαλαμίνας σας προσκαλεί σε Λογοτεχνική Βραδιά αφιερωμένη στο συγγραφέα Ανδρέα Μήτσου.

Ομιλητές:
Παύλος Τσάκωνας (Διευθυντής 1ου Λυκείου Σαλαμίνας), Λάμπρος Ασημακόπουλος (Διευθυντής Λυκείου Αμπελακίων)

ο συγγραφέας Ανδρέας Μήτσου

Διαβάζουν οι ηθοποιοί: Σταύρος Μαυρίδης, Καίτη Ροβήρου, Παναγιώτης Παπασωτηρίου, Δημήτρης Τζάνος

Συντονίζει: η Κορίνα Φαρμακόρη (Φιλόλογος)

Δημαρχείο Αμπελακίων, Αίθουσα Δημοτικού Συμβουλίου τη Κυριακή 22 Μαρτίου 2009 και ώρα 19:00

Λίγα λόγια για το Συγγραφέα:

Γεννήθηκε τον Ιούνιο του 1950. Σπούδασε αγγλική φιλολογία και ελληνική φιλολογία - φιλοσοφία - κοινωνιολογία (εκπόνηση διδακτορικής διατριβής με θέμα: καθημερινότητα και λογοτεχνία).Έχουν εκδοθεί επτά βιβλία του (έξι συλλογές διηγημάτων και ένα μυθιστόρημα). Υπήρξε μέλος της συντακτικής επιτροπής και υπεύθυνος ύλης του εκπαιδευτικού περιοδικού "Νεοελληνική Παιδεία" εκδιδόμενου υπό την αιγίδα του Υπουργείου Παιδείας και μέλος της επιτροπής κρατικών βραβείων του Υπουργείου Πολιτισμού. Έχει δημοσιεύσει κείμενα δοκιμιακού λόγου καθώς και κριτική λογοτεχνίας στις εφημερίδες "Το Βήμα", "Εξουσία", "Καθημερινή" και στα περιοδικά "Αντί", "Ίνδικτος", "Διαβάζω", "Ελίτροχος". Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων.Διηγήματα του έχουν μεταφραστεί σε αγγλικά, γερμανικά και ολλανδικά, καθώς και το μυθιστόρημα του Τα ανίσχυρα ψεύδη του Ορέστη Χαλκιόπουλου στα αγγλικά, το οποίο τιμήθηκε με το Κρατικό Λογοτεχνικό Βραβείο μυθιστορήματος 1996.

Βραβείο Αναγνωστών 2007

Τον «κύριο Επισκοπάκη» του Ανδρέα Μήτσου επέλεξε φέτος το κοινό με την ψήφο του και τον έχρισε νικητή του «Βραβείου Αναγνωστών 2007». Ένα βιβλίο που κέρδισε τους κριτικούς όταν κυκλοφόρησε και γοήτευσε τους αναγνώστες του.
«Με εξέπληξε ευχάριστα το γεγονός πως ένα βιβλίο, του οποίου οι αρετές επισημάνθηκαν από την κριτική, τιμήθηκε με το Βραβείο Αναγνωστών. Ευχαριστώ το ΕΚΕΒΙ, την επιτροπή που πρότεινε τον Κύριο Επισκοπάκη και όσους τον ψήφισαν», είπε ο φετινός νικητής του Βραβείου κ. Ανδρέας Μήτσου, που έχει ήδη τιμηθεί με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος 1996 και με το Βραβείο Γραμμάτων Κώστα Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών το 2002.
Περισσότεροι από 3.000 αναγνώστες ψήφισαν (μόνο μέσω sms φέτος) ενώ καταμετρήθηκαν 2.655 έγκυρες ψήφοι για τα δέκα ελληνικά μυθιστορήματα της shortlist.

Το Βαλς με τον Μπασίρ.

Η Κινηματογραφική Λέσχη Σαλαμίνας σας προσκαλεί στη προβολή της ταινίας " Το Βαλς με τον Μπασίρ", τη Παρασκευή 06/03/2009 και Σάββατο 07/03/2009 στις 21:00 στην αίθουσα
Δ.Μπόγρη στο Δημαρχείο Σαλαμίνας.

Πιο επίκαιρο από ποτέ αποδείχτηκε η ταινία κόμικ του Άρι Φόλμαν «Βαλς με τον Μπασίρ» λόγω της πρόσφατης στρατιωτικής βίας στην Λωρίδα της Γάζας, καθώς αναφέρεται στη βουβή συνενοχή του ισραηλινού στρατού στη σφαγή των Παλαιστινίων στα στρατόπεδα Σάμπρα και Σατίλα.
Το σενάριο του «Βαλς με τον Μπασίρ» βασίζεται στις προσωπικές εμπειρίες του σκηνοθέτη καθώς είχε υπηρετήσει στον στρατό την εποχή της εισβολής στον Λίβανο, ενώ πραγματεύεται το προσωπικό δράμα ενός κινηματογραφιστή που καταρρέει ψυχολογικά εξαιτίας ενός βασανιστικού εφιάλτη. Έτσι με την βοήθεια των αφηγήσεων εννέα φίλων του και συμπολεμιστών του προσπαθεί να βρει την αιτία του ακατανόητου αυτού ονείτρου που έχει στοιχειώσει τη ζωή του.
Η ταινία του Ισραηλινού σκηνοθέτης, κλιμακώνεται σαν μια παραίσθηση που οδηγεί στην πιο απωθημένη εικόνα μιας ένοχης συνείδησης. Αρχίζει σαν μυθοπλασία, με ύφος και ατμόσφαιρα στυλιζαρισμένου νουάρ–κόμικ, για να προσγειωθεί μετά από 87 λεπτά της ώρας στην πραγματικότητα. Στις ντοκιμαντερίστικες εικόνες της μεγάλης σφαγής.


Η ταινία ήταν υποψήφια για το βραβείο Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας 2009!

ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ HUNGER

O Σ. Καρνέσης έκανε μια μικρή εισαγωγή πριν την ταινία

Πριν και κατα την διάρκεια της ταινίας η κάλπη ήταν "ζεστή"

Μιά σκληρή ταινια που προβλημάτισε το κοινό.......

Προβολή ταινίας και Εκλογές.

Η Κινηματογραφική Λέσχη Σαλαμίνας σας προσκαλεί στη προβολή της ταινίας :


Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου στις 21:00 και
Κυριακή 22 Φεβρουαρίου στις 20:00
στην αίθουσα Δ.Μπόγρη στο Δημαρχείο Σαλαμίνας

Και τις δύο ημέρες, πριν τη προβολή της ταινίας θα διεξαχθούν εκλογές για την ανάδειξη νέου διοικητικού συμβουλίου.
Η συμμετοχή σας είναι απαραίτητη.

Vicky Christina Barcelona

Ευχαριστημένοι όσοι παρακολουθήσαν την ταινία του Γούντι Αλεν, καθώς και την μικρή έκθεση με φωτογραφίες με θέμα την αρχιτεκτονική της Βαρκελώνης που υπήρχε στο φουαγίε.

ΤΟ ΚΥΜΑ

ΤΟ ΚΥΜΑ ΠΡΟΒΛΗΘΗΚΕ ΣΤΙΣ 23 ΚΑΙ 25 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ

ΕΔΩ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗΣ ΛΕΣΧΗΣ

ΣΤΗΝ ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΠΑΡΩΝ ΗΤΑΝ ΚΑΙ Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ

ΣΤΟ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ ΣΕ ΜΙΚΡΑ "ΠΗΓΑΔΑΚΙΑ" ΟΙ ΘΕΑΤΕΣ ΣΥΖΗΤΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ

ΕΝΩ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ

ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ Η ΧΑΡΑ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ