Δ.Μπόγρη στο Δημαρχείο Σαλαμίνας.
Το σενάριο του «Βαλς με τον Μπασίρ» βασίζεται στις προσωπικές εμπειρίες του σκηνοθέτη καθώς είχε υπηρετήσει στον στρατό την εποχή της εισβολής στον Λίβανο, ενώ πραγματεύεται το προσωπικό δράμα ενός κινηματογραφιστή που καταρρέει ψυχολογικά εξαιτίας ενός βασανιστικού εφιάλτη. Έτσι με την βοήθεια των αφηγήσεων εννέα φίλων του και συμπολεμιστών του προσπαθεί να βρει την αιτία του ακατανόητου αυτού ονείτρου που έχει στοιχειώσει τη ζωή του.
Η ταινία του Ισραηλινού σκηνοθέτης, κλιμακώνεται σαν μια παραίσθηση που οδηγεί στην πιο απωθημένη εικόνα μιας ένοχης συνείδησης. Αρχίζει σαν μυθοπλασία, με ύφος και ατμόσφαιρα στυλιζαρισμένου νουάρ–κόμικ, για να προσγειωθεί μετά από 87 λεπτά της ώρας στην πραγματικότητα. Στις ντοκιμαντερίστικες εικόνες της μεγάλης σφαγής.
Η ταινία ήταν υποψήφια για το βραβείο Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας 2009!
Eίναι δύσκολη η ανάρτηση σχολίου
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ταινία ήταν πραγματικά όμορφη.Όμως έχω μια ουσιαστική επιφύλαξη. Δεν μπορείς να ζητάς έστω και έμμεσα συγνώμη για τις φοβερές σφαγές που έγιναν πριν από χρόνια και σήμερα πριν από λίγο καιρό να επαναμβάνεται το ίδιο...και χειρότερο..Και η χρήση των κινούμενων σχεδίων ή όπως αλλιώς λέγονται είναι πολύ έξυπνη αλλά για μένα και πονηρή.Δεν αποδέχεται κανείς εύκολα την δήθεν παιδικότητα ή δεν ξέρω , δεν θυμάμαι...από τους πραγματικούς ανθρώπους. Προπαγάνδα λοιπόν πονήρή και έξυπνη από τους Ισραηλινούς και το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα δεν ακυρώνει τις ευθύνες , τα εγκλήματα και δεν παρέχει συγχώρεση.
ΑπάντησηΔιαγραφή